زندان ...

احساسی وجودم را فرا میگیرد. همان احساسی که وقتی بچه بودم داشتم. همان احساس اولین روز تعطیلات وقتی پس از رد کردن دیوار سفید کازینو و موانع سفید داشتم. احساسی گذرا و فرّار مثل انعکاس نور خورشید در شیشه که فقط لحظه ای کوتاه نگاه شما را خیره می کند  ...

از کتاب کمد دوران کودکی اثر پاتریک مودیانو - نشر افراز - به ترجمه ی مهران ترابیان

مدام می کوشم چیزی بیان ناشدنی را بیان کنم ، چیزی توضیح ناپذیر را توضیح بدهم ، از چیزی بگویم که در استخوان ها دارم ، چیزی که فقط در استخوان ها تجربه پذیر است. چه بسا این چیز در اصل همان ترسی ست تسری یافته به همه چیز ، ترس از بزرگترین و کوچکترین ، ترس ، ترسی شدید از به زبان آوردن یک حرف. البته شاید این ترس ، فقط ترس نیست ، شاید چیزی ست فراتر از هرچه که موجب ترس می شود  ...

فرانتس کافکا

وقتی همه ی عوامل پیش تر رخ داده اند ، یک واقعه باید اتفاق بیفتد. هیچ منعی در این قضیه وجود ندارد. و یکی از مسائل مهمی که من آموخته ام این است که کنترل کردن چیزهایی که نمی توانیم کنترلشان کنیم غیر عقلانی است.

اروین یالوم
مسئله اسپینوزا

من خود همان درد می خواهم  ، درمان آنجا رود که درد باشد  ...

همه عالم ، در یک کَس است ! چون خود را دانست ، همه را دانست  ...

خانه ام ابری ست ، امّا
ابر بارانش گرفته ست
در خیال روز های روشنم کز دست رفتندم  ...

نیما یوشیج



پی نوشت : بیا با هم حرف بزنیم ...   :)

من هیچ نمی ترسم از حادثه ی شب ها  ...

اقبال لاهوری

در تمام شب چراغی نیست
در تمام روز
نیست یک فریاد
چون شبان بی ستاره قلب من تنهاست.
تا ندانند از چه می سوزم من ، از نخوت زبان ام در دهان بسته ست.
راه من پیداست.
پای من خسته ست.
پهلوانی خسته را مانم که می گوید سرود کهنه ی فتحی قدیمی را ...


احمد شاملو